Jan Veldt wordt geboren op 18 juli 1933. Hij is de 13e in het boerengezin van Gerrit Veldt en Geertje Beentjes. Het is crisistijd. In het gezin werken ze allemaal mee en Jan merkt niets van krapte en zuinigheid. Hij heeft een blije en onbezorgde jeugd.
Kleuter- en lagere school doorloopt hij als volgzame leerling die zijn best doet.
De Tweede Wereldoorlog is een spannende tijd. De boerderij ligt in het spergebied. Duitse soldaten beheersen het dorpsbeeld. Hij beleeft het zonder de angst, die de ouderen ongetwijfeld wel hebben gehad.
Jan heeft nooit een andere toekomst gezien dan priester worden. Het misdienaar zijn en ‘misje spelen’ gingen bij hem boven het meehelpen op de boerderij. In 1947 gaat hij naar het klein seminarie Hageveld in Heemstede en doorloopt de zes jaar met goed zijn best doen om niet te blijven zitten. Dat lukt.
In 1953 volgt het Philosophicum in Warmond en in 1955 het Theologicum. Vóór de subdiakenwijding volgt een jaar bedenking in Leuven en een stage op de Hoogovens.
Op 11 juni 1960 wordt hij tot priester gewijd. Hij is achtereenvolgens kapelaan in Sloten en in Zandvoort. Zijn derde standplaats wordt zijn eigen keuze. In overleg met Bisschop Zwartkruis kiest hij voor het ziekenhuispastoraat. In 1971 vind hij in het St. Jans Gasthuis in Hoorn zijn werkplek. Daar komt hij tot ontplooiing. Hij gaat enthousiast mee in de liturgische vernieuwingen en theologische visies van het tweede Vaticaans Concilie. Vanaf 1980 woont hij zelfstandig met een huishoudster; uiterlijk goed verzorgd, innerlijk eenzaam.
In 1988 verruilt hij het inmiddels West-Fries Gasthuis voor het Canisius Wilhelmina ziekenhuis in Nijmegen, een uitdaging die hoge eisen stelt maar positief uitwerkt. Het ziekenhuispastoraat gaat in 1994 geruisloos over in verpleeghuiszorg op Dekkerswald in Groesbeek.
Zijn seksualiteit is tot aan het einde van zijn werkzame leven in 2007, verborgen gebleven. Niemand heeft aan hem gemerkt dat hij een man is, die op mannen valt.
In 2008 keert hij terug naar zijn roots in Kennemerland. Hij geniet van zijn emeritaat en zet zich onder meer in voor de parochies in Heiloo, Akersloot, Limmen en de Egmonden. Hij ontwikkelt een breder zelfinzicht en mede door nieuwe vriendschappen beleefd hij gelukkige jaren, zowel in als buiten de hem zo dierbare RK kerk. “Wie niet verandert, heeft niet geleefd” is hierbij zijn slogan.
In en buiten de Katholieke Kerk heeft Jan Veldt zich laten inspireren door bezielde mensen, voorlopers, zoals Pater Jan van Kilsdonk. Deze priester heeft decennia lang in woord en daad mensen met een homoseksuele geaardheid niet oogluikend gedoogd, maar is hen met open armen tegemoet getreden, heeft ze ontvangen en de plaats gegeven die hen toekomt. Op inspirerende wijze verwoordde Pater van Kilsdonk, in een toespraak gehouden in de Amsterdamse Studentenekklesia op 26 april 1970, dat homoseksualiteit een vondst van de Schepper is. Letterlijk: “Als je in alle culturen ziet, dat er vrouwen van vrouwen en mannen van mannen houden, kan ik als gelovige niet zeggen, dat het toeval is en nog minder een ongeval. Als gelovige zeg ik dan dat homoseksualiteit een vondst van de Schepper is. Daar zit God achter.”
In 2021 komt er een decreet van de congregatie van de geloofsleer, dat homoseksuele relaties niet gezegend mogen worden. Daar verzet Jan Veldt zich fel tegen en treedt met dit verzet strijdbaar in de openbaarheid. Hij houdt een Agapè-manifestatie op het homomonument in Amsterdam. In dat protest ligt de oorsprong van de Stichting RK homo-emancipatie die tevens zijn naam draagt.
Na het opzetten van de Stichting en het vervullen van het eerste voorzitterschap is Jan Veldt op 20 april 2024 benoemd tot erevoorzitter van Stichting RK homo-emancipatie Priester Jan Veldt.